Η εικόνα του ελικοπτέρου που φυγάδευε τον πρόεδρο Φερνάντο Ντε Λα Ρούα της Αργεντινής από το προεδρικό μέγαρο Casa Rosada την 20ή Δεκέμβρη του 2001, εν μέσω των μεγαλύτερων διαδηλώσεων που είχε γνωρίσει η χώρα από την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1983, με 39 νεκρούς στις διαδηλώσεις τη μέρα εκείνη, θα ήταν πολύ βολικό να αγνοηθεί από πολλούς αυτές τις ημέρες στη χώρα μας. Όσο κι αν ήταν βολικό όμως να αγνοηθεί, δεν θα προσέφερε και πολλά κάτι τέτοιο. Η πραγματικότητα θα εξακολουθούσε να επιδρά αμείλικτη...
Όταν πατάς σε δύο (ή και περισσότερες) βάρκες, όταν προσπαθείς να πείσεις με κάθε τρόπο (ακόμα και τον ίδιο σου τον εαυτό) ότι υπάρχει δυνατότητα να ικανοποιηθούν τα συμφέροντα όλων (κεφαλαίου και εργαζομένων, δανειστών και δανειζομένων κοκ), ακόμα και όταν αυτά είναι αντιτιθέμενα, φτάνει αργά ή γρήγορα (και μάλλον γρηγορότερα παρά αργότερα) η αποφασιστική στιγμή. Η στιγμή που το γεγονός πως δεν μπορούν όλοι να είναι ευχαριστημένοι και κερδισμένοι γίνεται φανερό, κι αυτός που επαγγέλονταν πως θα ικανοποιήσει τους πάντες πρέπει να αποφασίσει. Να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θ' αφήσει.
Η στιγμή αυτή λοιπόν έφτασε για τον ΣΥΡΙΖΑ και έφτασε για όλους. Για τους βουλευτές, τα κομματικά στελέχη, τα απλά μέλη τους, τους ψηφοφόρους του. Η ίδια η πραγματικότητα φέρνει τον καθέναν τους μπροστά στα όρια των αντιφάσεων της λογικής "και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ". Είναι η στιγμή που θα επιλέξουν αν θα θυσιάσουν τα λαϊκά συμφέροντα, στηρίζοντας νέα ακόμα πιο επαχθή μνημόνια για λογαριασμό της χρηματοδότησης των αναγκών της αστικής τάξης της χώρας (γιατί αυτό αφορά η όλη συζήτηση για το χρέος και την αναδιάρθρωσή του όσο δεν θέτει ζήτημα συνολικής διαγραφής του, ας μην γελιόμαστε) ή θα συνταχθούν με αυτά και θα πάρουν ξεκάθαρη θέση ενάντια στους αστούς της χώρας και τους ιμπεριαλιστές πάτρονές τους.
Μέσος δρόμος δεν υπάρχει! Όσοι τόνοι μελάνης κι αν χυθούν (που θα χυθούν), όσα άρθρα κι αν γραφτούν στον τύπο, ηλεκτρονικό και μη (που ήδη γράφονται), η ουσία και το ερώτημα είναι ακριβώς το παραπάνω. Δεν υπάρχει τρόπος να κερδίσουν και οι αστοί και οι εργαζόμενοι στη χώρα μας (ούτε και πουθενά), δεν υπάρχει συμφωνία μέτρων που μπορεί να στηριχθεί και από τον ΣΥΡΙΖΑ και από το συφερτό ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι και να είναι έστω και μια ικμάδα φιλολαϊκή. Αν κάποιοι θεωρούν πως θα την φέρουν τους αστούς με δικά τους τερτίπια (με τρομερά έξυπνους ελιγμούς δηλαδή και όχι με το να πουν την αλήθεια ξεκάθαρα και τίμια στο λαό) είτε απλά λένε ψέματα συνειδητά, είτε δεν έχουν δει το μαχαίρι μπροστά στον λαιμό τους που θα προκαλέσει την πολιτική τους καρατόμηση...
Οι ελείψεις πολλές, η ανεπάρκειες ακόμα περισσότερες για τον λαό, τα συμφέροντά του, το κομμουνιστικό κι εργατικό κίνημα. Η πραγματικότητα όμως τώρα θέτει τα ερωτήματα και όποιοι δειλιάζουν μπροστά στις ελείψεις το κάνουν πολύ απλά δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στο λαό, στο ανεξάντλητο αγωνιστικό δυναμικό και την φαντασία του, γιατί ποτέ δεν είχαν. Και μόλις 6 μέρες από το δημοψήφισμα που ακριβώς αυτό του δυναμικό του λαού της χώρας μας επιβεβαίωσε, δεν έχουν καμιά δικιολογία! Διαλέγουμε πλευρά στα οδοφράγματα του μέλλοντος μελλοντικοί πρώην σύντροφοι, ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του! Ραντεβου στα γουναράδικα!!!
Η στιγμή αυτή λοιπόν έφτασε για τον ΣΥΡΙΖΑ και έφτασε για όλους. Για τους βουλευτές, τα κομματικά στελέχη, τα απλά μέλη τους, τους ψηφοφόρους του. Η ίδια η πραγματικότητα φέρνει τον καθέναν τους μπροστά στα όρια των αντιφάσεων της λογικής "και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ". Είναι η στιγμή που θα επιλέξουν αν θα θυσιάσουν τα λαϊκά συμφέροντα, στηρίζοντας νέα ακόμα πιο επαχθή μνημόνια για λογαριασμό της χρηματοδότησης των αναγκών της αστικής τάξης της χώρας (γιατί αυτό αφορά η όλη συζήτηση για το χρέος και την αναδιάρθρωσή του όσο δεν θέτει ζήτημα συνολικής διαγραφής του, ας μην γελιόμαστε) ή θα συνταχθούν με αυτά και θα πάρουν ξεκάθαρη θέση ενάντια στους αστούς της χώρας και τους ιμπεριαλιστές πάτρονές τους.
Μέσος δρόμος δεν υπάρχει! Όσοι τόνοι μελάνης κι αν χυθούν (που θα χυθούν), όσα άρθρα κι αν γραφτούν στον τύπο, ηλεκτρονικό και μη (που ήδη γράφονται), η ουσία και το ερώτημα είναι ακριβώς το παραπάνω. Δεν υπάρχει τρόπος να κερδίσουν και οι αστοί και οι εργαζόμενοι στη χώρα μας (ούτε και πουθενά), δεν υπάρχει συμφωνία μέτρων που μπορεί να στηριχθεί και από τον ΣΥΡΙΖΑ και από το συφερτό ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι και να είναι έστω και μια ικμάδα φιλολαϊκή. Αν κάποιοι θεωρούν πως θα την φέρουν τους αστούς με δικά τους τερτίπια (με τρομερά έξυπνους ελιγμούς δηλαδή και όχι με το να πουν την αλήθεια ξεκάθαρα και τίμια στο λαό) είτε απλά λένε ψέματα συνειδητά, είτε δεν έχουν δει το μαχαίρι μπροστά στον λαιμό τους που θα προκαλέσει την πολιτική τους καρατόμηση...
Οι ελείψεις πολλές, η ανεπάρκειες ακόμα περισσότερες για τον λαό, τα συμφέροντά του, το κομμουνιστικό κι εργατικό κίνημα. Η πραγματικότητα όμως τώρα θέτει τα ερωτήματα και όποιοι δειλιάζουν μπροστά στις ελείψεις το κάνουν πολύ απλά δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στο λαό, στο ανεξάντλητο αγωνιστικό δυναμικό και την φαντασία του, γιατί ποτέ δεν είχαν. Και μόλις 6 μέρες από το δημοψήφισμα που ακριβώς αυτό του δυναμικό του λαού της χώρας μας επιβεβαίωσε, δεν έχουν καμιά δικιολογία! Διαλέγουμε πλευρά στα οδοφράγματα του μέλλοντος μελλοντικοί πρώην σύντροφοι, ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του! Ραντεβου στα γουναράδικα!!!