Πρώτο θέμα στα δελτία ειδήσεων το ρωσικό εμπάργκο και οι δυσμενείς επιπτώσεις που αυτό έχει στην εγχώρια γεωργική παραγωγή. Αυτό το οποίο πέρασε σε μια φράση όμως (στο δελτίο του Alpha τουλάχιστον) είναι το τι θα γίνουν τα φρούτα και τα υπόλοιπα γεωργικά προϊόντα για τα οποία έκλεισε η πόρτα της Ρωσίας. Η ευθύνη μάλιστα για αυτό – τεχνηέντως; - αποδίδεται στους παραγωγούς...
Το Ρωσικό εμπάργκο έρχεται να πλήξει την αγροτική παραγωγή ολόκληρης της Ε.Ε. αλλά και της Ελλάδας. Το κάνει αυτό μάλιστα την πιο ακατάλληλη στιγμή. Σε μια χρονιά όπου η παραγωγή φαίνεται να είναι αρκετά μεγάλη και οι τιμές έχουν ήδη πάρει την κατιούσα. Η αποστέρηση της Ρωσικής αγοράς θα έχει σαν συνέπεια την ακόμα περεταίρω πτώση των τιμών και την όξυνση του ανταγωνισμού στα πλαίσια της Ε.Ε. για το ποιος θα καταλάβει τα κομμάτια της – συρρικνωμένης πλέον – αγοράς φρούτων και λαχανικών. Θα βγουν τουλάχιστον κερδισμένοι οι καταναλωτές... Ή μήπως όχι;
Οι ήδη πεσμένες τιμές (όπως απεικονίζει και ο παραπάνω πίνακας) φαίνεται πως θα έπρεπε να συμπιεστούν ακόμα περισσότερο από το εμπάργκο που επιβλήθηκε από μεριάς Ρωσίας. Φαίνεται όμως πως το καλό το παλικάρι θα μπορούσε να ξέρει κι άλλο μονοπάτι. Γι' αυτό και ήδη έχει αρχίσει να διακινείται μια ρητορεία η οποία μιλάει για το αδύνατο της μαζικής διανομής αυτών των φρούτων που μπλοκαρίστηκαν από τη Ρωσία (χρεώνοντας μάλιστα τέτοιες τοποθετήσεις στους παραγωγούς) και κάνει λόγο για μαζικό ενταφιασμό τους στις χωματερές. Με άλλα λόγια και οι παραγωγοί και οι καταναλωτές θα καταλήξουν ζημιωμένοι και ο στόχος που έχει ξεκάθαρα τεθεί είναι η “διάσωση” των μεγαλεμπόρων που εμπλέκονται στο εμπόριο των φρούτων αυτών. Το τι επίδραση θα υπάρξει στη ζημιά των εμπόρων και το αν αυτή θα μηδενιστεί είναι δευτερεύον. Αυτό που έχει σημασία είναι η ενδεικτικές – και απόλυτα ταξικές για μια ακόμα φορά – προτεραιότητες.
Οι εξαγωγές φρούτων και λαχανικών από χώρες της Ε.Ε. προς τη Ρωσία έβαιναν αυξούμενες τα τελευταία χρόνια, φτάνοντας το 2013 τα 2,7 δισεκατομμύρια δολάρια (όπως φαίνεται στον παρακάτω πίνακα).
Οι εξαγωγές φρούτων και λαχανικών από χώρες της Ε.Ε. προς τη Ρωσία έβαιναν αυξούμενες τα τελευταία χρόνια, φτάνοντας το 2013 τα 2,7 δισεκατομμύρια δολάρια (όπως φαίνεται στον παρακάτω πίνακα).
Με βάση αυτά τα μεγέθη, όσα ακούγονται στα ΜΜΕ για αποζημιώσεις της τάξης των 400 εκατομμυρίων ευρώ για όλη την Ε.Ε. είναι ενδεικτικά του πόση κατανόηση θα δείξει η Ε.Ε. στους παραγωγούς για προβλήματα που η δική της πολιτική στην Ουκρανία προκάλεσε (προκαλούν άλλωστε την αντίδραση των τελευταίων – έστω για τους τύπους). Ακόμα πιο χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι μόνο οι ελληνικές εξαγωγές το 2013 άγγιξαν τα 178 εκατομμύρια ευρώ. Φαίνεται συνεπώς πως οι παραγωγοί είναι χαμένοι από χέρι (μάλλον η αισιοδοξία Βενιζέλου για εξαίρεση ελληνικών προϊόντων εξ αιτίας της φιλικής προς τη Ρωσία στάση που κράτησε η ελληνική κυβέρνηση είναι ανεδαφική – μιας και μάλλον κάθε άλλο παρά φιλική ήταν η στάση της ελληνικής κυβέρνησης). Αυτό που μπαίνει τώρα σαν στόχος είναι η καταστροφή των ποσοτήτων αυτών και η “διάσωση” των τιμών, έτσι ώστε οι μεγαλέμποροι της χώρας να δοκιμάσουν να βγάλουν τη χασούρα από την εσωτερική αγορά (αν θα ήταν ποτέ δυνατό κάτι τέτοιο).
Αποτελεί λοιπόν ερώτημα που αφορά τόσο τους παραγωγούς όσο και τους εργαζόμενους-καταναλωτές των πόλεων το αν θα ανεχθούν κάτι τέτοιο ή αν θα επιλέξουν να αναζωογονήσουν το κίνημα των “χωρίς μεσάζοντες” και να αντλήσουν αμοιβαίο όφελος από κάτι τέτοιο. Μαζικές διανομές φρούτων από το κράτος είναι μάλλον απίθανο να γίνουν...
Αποτελεί λοιπόν ερώτημα που αφορά τόσο τους παραγωγούς όσο και τους εργαζόμενους-καταναλωτές των πόλεων το αν θα ανεχθούν κάτι τέτοιο ή αν θα επιλέξουν να αναζωογονήσουν το κίνημα των “χωρίς μεσάζοντες” και να αντλήσουν αμοιβαίο όφελος από κάτι τέτοιο. Μαζικές διανομές φρούτων από το κράτος είναι μάλλον απίθανο να γίνουν...